Interview met John Heijnen: 30 jaar DataByte ‘Verleden, heden en toekomst’

John, hoe kwam je erbij om op zo’n jonge leeftijd een eigen bedrijf te starten?

“Ik had al best jong door dat áls ik iets wilde betekenen voor anderen, ik een talent zou moeten kunnen aanspreken. Programmeren vond ik in die tijd harstikke leuk! Ik was een jaar of 14 toen ik daarmee begon en mijn vader leerde mij programmeren op een Sharp MZ-80K. Het programma dat ik maakte, leek op een databaseprogramma waarbij je zelf de variabele velden kon definiëren. Dat was nog voordat de floppy überhaupt bestond, dus ik zette het programma op cassettebandjes en verkocht ze voor 25 gulden per stuk. Elke week verkocht ik 5 tot 10 stuks en kwamen er verzoekjes voor maatwerk. Ook ging ik bandjes met allerlei andere handige programma’s verkopen op landelijke computergebruikersdagen. Mijn vader bracht me overal naar toe, want ik had natuurlijk nog geen rijbewijs. Een mooie tijd, zeker achteraf!

Eigenlijk heb je jouw succes dus aan je ouders te danken?

Mijn ouders hebben absoluut de mogelijkheden gecreëerd voor mij om ondernemer te worden. Ze gaven mij de ruimte, stimuleerden mij om door te gaan met wat ik deed en echt niets was teveel. En toen de docenten op school, en de school uiteindelijk zelf ook, klant werden bij mij hadden we wel in de gaten dat daar mijn passie lag. Klanten blij maken i.p.v. studeren. Ik hoop dan ook oprecht dat mijn kinderen later net zo trots op mij zullen zijn, als dat ik dat nu ben op mijn ouders. Petje af voor wat zij voor mij hebben gedaan, en vooral gelaten, indertijd!

Stonden je ouders van begin af aan achter je keuze?

M’n vader wel, alhoewel hij zich ook wel zorgen maakte. Mijn moeder was ‘not amused’, ik zie haar gezicht in gedachten nog zo voor me. Ze vonden het vooral ook spannend voor mij of het wel zou gaan lukken. Maar in die tijd, kon je met hard werken ook iets bereiken en was een diploma niet alleen het ideale garantiebewijs naar de arbeidsmarkt. Nu begrijp ik als vader de zorg van mijn ouders indertijd heel erg goed, maar op dat moment…

Was je niet bang om hen teleur te stellen?

Ik wilde vooral mezelf niet teleurstellen. Ik dacht: “Als dit mislukt dan draag ik dat de rest van mijn leven met me mee”. Ondernemers willen, denk ik, met name aan zichzelf bewijzen dat ze iets kunnen bereiken door doorzettingsvermogen, discipline en wilskracht te tonen. Toen ik eenmaal mijn eerste grote opdracht bij de Rabobank binnenhaalde, groeide dat zelfvertrouwen snel.

Ik ging telebankieren installeren bij al hun klanten, met name boeren. Ik ging op mijn brommer langs en vertelde de boeren niet alleen over telebankieren, maar gaf hen ook uitleg over de computer in het algemeen. Ik probeerde toen al hun verwachtingen te overtreffen.

Is dat jouw kracht? Klantverwachtingen overtreffen?

Ja, je creëert meerwaarde als je een klant echt vanuit zijn belang kan helpen in plaats van puur doen wat de klant vraagt. Dat zit ook nu nog sterk verankerd in het DNA van ons bedrijf.

Benieuwd naar de hele geschiedenis? Bekijk hem hier.